Je bent niet je diagnose

Je bent niet je diagnose

Tegenwoordig in de maatschappij hoor je steeds vaker dat mensen uitvallen met klachten, vastlopen in hun leven, diagnoses PTSS/Burn out/ Autisme/ADHD/Angststoornissen etc. en niet meer weten of geleerd hebben gekregen om emoties te doorvoelen in plaats van te onderdrukken. Er word ook wel gesproken over de generatie die momenteel naar binnen keren, Trauma´ s aankijken, kindstukken/patronen/ emoties etc en gaan doorvoelen aan het helen zijn en zoeken naar een manier om te helen.
Steeds meer komt er aandacht voor mentale /emotionele/lichamelijke gezondheid en deze blog wil ik daarbij ook stil staan om taboe rondom Trauma/diagnoses bespreekbaar te maken op sociale media, maar ook zo zeker in mijn eigen kring. Daarbij deel ik graag mijn eigen verhaal over mijn heling rond trauma en de diagnose PTSS.

Het was ondertussen december 2023

Voor het mentale deel had ik gesprekken lopen bij de psycholoog iedere 2 weken. Na 1,5 jaar met hem in gesprek te zijn geweest en meer rust gevonden te hebben. Emotioneel gezien waren er al een hoop verschuivingen plaatsgevonden in mijn familiesysteem waarin ik losgebroken ben van patronen. Het was tijd voor een laagje dieper waarbij ik veel negatieve herinneringen had die in mijn geheugen gegrift stonden.

Ik schreef ze op en vertelde dit tegen de psycholoog. Het was zo een lijstje vol. Je kunt hierbij denken aan heftige gebeurtenissen uit mijn kindertijd, werk en een auto ongeluk. 

Ik werd doorverwezen naar psychtrec. Een organisatie binnen de reguliere zorg die gespecialiseerd waren in de behandeling van PTSS. De reviews waren positief maar eerlijk gezegd had ik in deze fase ook veel weerstand naar deze organisatie, omdat het vertrouwen geschaad was door andere hulpverlening binnen de reguliere zorg (vanwege fouten, medicatie en symptoombestrijding). ik voelde me niet gezien en gehoord en was zoekende naar manieren waar ik wel gehoord werd. 

ik ben zelf toch nog opzoek gegaan naar allerlei trainingen en opleidingen buiten de reguliere zorg om maar op een gegeven moment kwam er ook een besef moment het allemaal ontzettend veel geld kost, een hypotheek te betalen heb en deze hulp binnen je verzekering valt (wel eigen risico betalen natuurlijk) en er dan toch keuzes gemaakt moeten worden. Toch besloten om dan maar voor de diagnose te gaan en wat vond ik dan enerzijds verschrikkelijk, maar anderzijds was ik echt klaar met het feit hoe ik me voelde en zocht naar handvatten om mezelf meer te accepteren en me niet meer zo rot te voelen. 

Klachten:
Je kunt hierbij denken aan niet meekunnen met de maatschappij, gefrustreerd zijn richting familie of over mijn werk plek, piekeren, weinig tot positieve herinneringen uit de kindertijd, paniekaanvallen, heftige emotieschommelingen en een lijstje aan gezondheidsklachten (keelpijn, PMS, Aften, Koortslippen, exczeem, buikpijnen, hoofdpijn). gedachten ´wat is er toch mis met mij´.

Ik dacht mijn leven lekker te leven totdat het begon te sukkelen en ik dus uitviel steeds vaker met lichamelijke klachten en telkens maar naar de huisarts gaan. Je lichaam weet zoveel meer dan wij met ons bewustzijn bij kunnen.

Het toegeven en accepteren was nog het lastigste deel.

De intake bij psychtrec

Er volgde een aantal intakes, naast dat ik nog deels werkte. Manmanman, wat deden deze intakes al veel. Door eindelijk terug te blikken op mijn leven en er op een bepaalde manier vragen werden gesteld waardoor ik nog meer kon gaan voelen hoe mijn lichaam en geest hier op reageerde in het hier en nu was ongelooflijk. Ik voelde gewoon een verwerking in mijn hoofd en lichaam. Er werd hier al inhoudelijk ingegaan op de gebeurtenissen wat mij al het gevoel gaf dat ik gehoord en gezien werd. 

Na verschillende intakes en gesprekken gehad te hebben kreeg ik het uitsluitsel en diagnose PTSS. Ik weet nog wel dat ik dacht.. huhhh okkkk is dit nu dus PTSS. Voor mij waren het gebeurtenissen of herinneringen. En daar waar trauma een negatieve lading heeft in de maatschappij, kunnen we hier ook wel gewoon spreken zoals ik die zie en ervaren heb als ervaringsdeskundige....een gebeurtenis waar ik blijkbaar in het hier en nu nog steeds veel over praat of bepaalde klachten die gelinkt kunnen zijn aan een oude gebeurtenis zoals bij mij paniekaanvallen, bochten op de snelweg vermijden, dekentjes, kleding, onbewust vermijden, veel angst ontwikkelen als bijrijder dit nog te maken had met het auto ongeluk van een paar jaar geleden.

(ik zie het ook wel als veel negatieve gebeurtenissen die impact op mij hebben gemaakt en mijn geest en lichaam die niet goed heeft kunnen verwerken).

En waar het me vroeger echt heel pissig maakte een diagnose, merkte ik nu dat het me niets meer deed, want de intakes voelde al als bevrijdend en heftig tegelijk. Het voelde vreemd genoeg niet erg dat ik een diagnose kreeg. Tuurlijk heb ik nog wel van deze onzekere dagen en word ik er verdrietig van dat ik niet mee kan met de maatschappij en heb ik veel zelftwijfel een negatieve stem, maar ik laat me er niet meer zo door van de wijs maken door mijn eigen gedachten. Hoe meer ik mezelf aan het accepteren ben hoe minder de maatschappij en mensen om mij heen van invloed zijn op mijn geluk.

De uitspraak van Gabor Mate vergeet ik dan ook nooit die aangeeft ´wat is er met jouw gebeurd in jouw leven waardoor jij nu deze diagnose hebt ontwikkeld. Ik geloof in heling en zo weet ik om mij heen meer mensen die geloven in het zelf helend vermogen en hun delen aan te kijken en willen herstellen. 

Mijn traject zag er als volgt uit.

• 2 dagen fysiek op locatie waarbij EMDR, Sport en Educatie centraal stonden
• 2 dagen online vanuit thuis ook gecombineerd met sport en educatie

Emotioneel confronterend Krachtig en helend tegelijk toen ik daar aan kwam lopen met mn tasje. want het was de bedoeling dat je daar ook bleef slapen. Daar waar ik gestudeerd heb voor sociaal werker en verschillende opleidingen heb gevolgd zat ik nu zelf ook aan de andere kant. Dit was even confronterend maar van de andere kant een krachtig en fijn gevoel dat ik aandacht aan mijn lichaam en geest besteedde om situaties die voor mij te intens waren te verwerken. Ook maar gewoon een mens te zijn met haar gevoelens en struggels.

Dit uitte zich bij mij gefrustreerd zijn over mijn werk en over incidenten die maar niet stopten. Getriggert werd naar situaties vanuit mijn kindertijd. Voor mij te beschrijven als ervaringen, voor familie om mij heen dat ik niet kon ophouden over mijn verleden te praten en dat moest toch wel eens klaar zijn of ik moest niet zo negatief doen.

Voor mensen die kennis hebben van trauma/heling; iemand die bepaalde situaties nog niet goed heeft verwerkt en op een positieve en krachtige manier hier mee aan de slag gaat. Eindelijk een plek waar positiviteit en donkerte en emoties er mogen zijn.

Een lange tijd in de gezondheidszorg en maatschappij waar emoties niet normaal werden bestempeld, werd beoordeeld, wat ik enorm gemist heb als kind als ik naar de huisarts ging en weer met paar paracetamol naar huis werd gestuurd en pure symptoombestrijding vervuld werd maar dat kind wat zo graag gehoord en gezien wilde worden. Gewoon de vragen:´ wie ben jij gioia, vertel is hoe ziet jouw huidige situatie eruit en hoe is jouw kindertijd geweest en hoe voelde jij je toen?

Nog steeds vind ik dat er in het huidige gezondheidszorgsysteem iets mag veranderen, maar ik voel ook al dat er een stroom in beweging is, er andere mensen opstaan met kennis en inzichten over traumaverwerking/ademwerk/holistische coaches/vrouwen en mannencirkels/yoga/kundalini/etc...

Op een natuurlijke manier waar alle emoties er mogen zijn en minder symptoombestrijding en het leren doorvoelen en veilig zijn. Al weet ik ook dat voor veel mensen medicatie ook enorm fijn kan helpen, maar geloof niet dat dat de oplossing is. 

Het leven ontvouwt zich zoals het mag gaan en durf daar steeds meer op te vertrouwen.

Heel lang heb ik het de gezondheidszorg kwalijk genomen maar dankzij mijn kracht en misschien ook wel vermijding omdat de manier van benadering totaal niet paste bij wat ik nodig had ik zelf op zoek ben gegaan naar heling en mezelf dragen. 

Met een lach en een traan en hoop trauma (herrieneringen/gebeurtenissen) reacties is er weer een hoopt verwerkt en opgeruimd en sta ik er telkens weer van te kijken waar je denkt bepaalde situaties verwerkt te hebben, je lichaam en geest er toch anders over denkt. Ik voel me niet zielig, maar steeds krachtiger en fijner van binnen.

Verwerking in lichaam en geest

Er waren situaties waarbij ik weer terug ging in mij herinnering en ik reageerde of mijn lichaam reageerde precies zoals ik toen reageerde of blokkeerde. Ik was wel aanwezig en hoorde de therapeuten praten en begeleiden mij door mijn herinnering heen of ervaring heen ook weer met een lach en een traan. waar ik bijvoorbeeld m'n ogen weer open deed om te realiseren dat ik weer in het hier en nu was maar m'n lichaam nog in verstijven zat en waar ik vervolgens wel om kon lachen want het was een oude reactie maar m'n lichaam was er blijkbaar nog niet aan gewend.

Ook deze organisatie psychtrec is binnen de gezondheidszorg en kan nu voor t eerst zeggen dat ik weer een beetje vertrouwen heb gekregen in mezelf en de organisatie psychtrec. Wellicht ook dat ik er zelf nu niks meer om gaf welke diagnose of dergelijks ze me opplakte. Maar ik merkte dat ik intern gewoon wilde opruimen en heb hier echt ervaren dat door de manier van vragen stellen, de methoden emdr en lichaamswerk en een hoop in gang is gezet en ik me gehoord voelde. De ruimte kreeg om op deze plek eindelijk over vervelende gebeurtenissen mocht praten en alles er mocht zijn. Emoties,boosheid,vermijding,dissocatie, freeze,fight en flight reacties. Alles en dat was fijn.

In deze 2 dagen was het een programma van 2 Trauma's op 1 dag in combinatie met sport en educatie. Daar waar m'n lichaam en geest op was na een sessie was ik te moe ok te gaan sporten maar door het te doen kon de energie weer stromen en alles in mij. Lichaam ook gaan verwerken.

Na de 2 dagen intensieve behandeling

Na deze 2 dagen naar huis en een tussentijdse evaluatie verder zijn de klachten die ik nu ervaar normaal bij het proces. Dit waren veel wolken in m'n hoofd, geen grip krijgen of initiatief kunnen nemen of regie kunnen pakken. Het voelt eng en onwennig tegelijk omdat ik dit gevoel niet ken maar blijkbaar heeft dit te maken met de verwerking ervan. dat de gebeurtenissen naar een andere plaats in je geheugen gaan. Mega interessant het brein en lichaam. 

Nu een week verder te zijn begint alles langzaam weer te zakken en ben ik meer helder in het nu aanwezig. Ik kan je vertellen uit eigen ervaring... daar waar je denkt in het nu te zijn en dingen het verleden gebeurt zijn je visie in het nu kunnen verblinden of vertroebelen. Ik ben hierachter gekomen door zelf verschillende behandelingen opleidingen te ondergaan en ik nog meer helder en puurder ben. En dat voelt vrij van binnen en heerlijk.

Afgelopen week heb ik de 2 dagen online sessies gehad en hebben dezelfde resultaten. Het is intens, confronterend, donker, eng, maar ook enorm bevrijdend en fijn dat je je van binnen lichter voelt. Thuis was het ook 2 trauma's behandelen per dag en sporten in je eigen omgeving.

Maart 2024

Vandaag 15-3-2024 mijn eindgesprek gehad. Ik ben hersteld van PTSS. Deze staat van zijn heb ik niet eerder gevoeld. Ik ben erg genoeg dus al heel mijn leven een bepaalde stand gewend waarvan ik dacht dat het de natuurlijke staat was. en nu voor het eerst ervaren hoe echte rust en ontspanning. suuppppeer fijn, maar ook nog heel onwennig en een leegte die ik niet gewend ben. 

Nu is het een kwestie van alles laten zakken en de tijd geven en het wennen aan het feit dat ik bepaalde klachten niet meer heb en wie ben ik dan nog. ik ben veranderd en voel me dus ook anders naar de mensen om me heen. verandering begint echt bij jezelf en het is een eng, eenzaam, verdrietig, bevrijdend, intens maar mooi proces achteraf. Ben ik dan nu geheeld. Hell no. Je kunt heel je leven blijven helen en werken aan bepaalde themaś in je leven.  

Lieve mensen: wat ik jullie mee wil geven is: durf eerlijk naar je eigen leven te kijken, je acties, keuzes, patronen, familiesystemen en zoek daarin op jouw manier hulp die bij jouw past. Doe het vooral voor jezelf, je kinderen, de volgende generaties.

Mocht je eens gewoon van mens tot mens kletsen over patronen, familiesystemen, trauma, diagnoses, negatieve gebeurtenissen, lichamelijke klachten of iets wat je wilt delen. laat het me vooral weten

Weet van binnen dat je niet je diagnose bent en dat je het als tool of handvat kunt zien voor je verdere proces aan acceptatie van jezelf. You are Unique in your own way and embrace that.